اصولا اگر بتوان یكی از اضلاع هرم حریق ( حرارت ، اكسیژن ، مواد سوختنی یا واكنش های زنجیره ای) را كنترل و محدود نموده یا قطع كرد ، حریق مهار می شود.
روشهای عمومی بر اساس ماهیت حریق به اشكال زیر می باشد:
الف- سرد كردن
ب- خفه كردن
ج- سد كردن یا حذف ماده سوختنی
د- كنترل واكنش های زنجیره ای
سرد کردن:
یک روش قدیمی و متداول و موثر برای کنترل حریق ، سرد کردن است . این عمل عمدتا با آب انجام می گیرد . یکی ازخواص گاز دی اکسید کربن نیز سرد کردن آتش می باشد . میزان و روش بکار گیری آب در اطفاء حریق اهمیت دارد ، این روش برای حریق های دسته A مناسب می باشد
خفه کردن:
خفه كردن ، پوشاندن روی آتش با موادی است كه مانع رسیدن اكسیژن به محوطه آتش گردد . این روش اگرچه در همه حریق ها موثر نیست ولی روش مطلوبی برای اكثر حریق ها می باشد . مورد استثناء موادی است كه در حین سوختن اكسیژن تولید می كنند ، مانند : نیترات و زنجیره های آلی اكسیژن دار مثل پراكسید های آلی و همچنین موادی كه سرعت آتش گیری در آنها زیاد است مانند دینامیت ، سدیم ، پتاسیم كه از این قاعده مستثنی هستند. موادی كه برای خفه كردن بكار می روند بایستی سنگین تر از هوا بوده و یا حالت پوششی داشته باشند . خاك ، شن ، ماسه پتوی خیس نیز این كار را می توانند انجام دهند.
حذف مواد سوختنی:
این روش در ابتدای بروز حریق امكان پذیر بوده و با قطع جریان ، جابجا كردن مواد ، جدا كردن منابعی كه تاكنون حریق به آنها نرسیده ، كشیدن دیوارهای حائل و یا خاكریز و همچنین رقیق كردن ماده سوختنی مایع را شامل می گردد.
كنترل واكنش ھای زنجیره ای :
برای كنترل واكنش ھای زنجیره ای استفاده از برخی تركیبات ھالن و جایگزینھای آن و برخی تركیبات جامد مانند جوش شیرین موثرمی باشد . این عمل برای كنترل حریق مشكل تر و گرانتر از سایر روشھاست ولی می تواند بصورت مكمل برای مواد پر ارزش بكار رود.