-1 هر زون حداکثر 2000 متر مربع مساحت دارد.
-2 حداکثر طول هر زون 3000 متر است.
-3 حداکثر تعداد المان های در هر زون (شامل شستی اعلام حریق، آژیر، دتکتور و …) 24 مورد است و بهتر است حداکثر 20 المان باشد.
-4 هر طبقه مسکونی می تواند در یک زون قرار گیرد.
-5 پیشنهاد می شود که هر پله فرار یک زون لحاظ شود و شستی اعلام حریق در مسیر فرار نصب گردد.
-6 در جاهایی که ولتاژ القایی وجود دارد (اتاق ترانسفورماتور، کلید و غیره) باید با سیم روکش دار استفاده شود.
-7 سیم باید یک تکه و در لوله مجزا و مستقل باشد.
-8 سقف های کاذب و سقف های با ارتفاع بیش از 80 سانتی متر به دتکتور نیاز دارند.
-9 در صورتی که فاصله پارتیشن کمتر از 30 سانتی متر باشد، دتکتور جداگانه در نظر گرفته می شود.
۱۰- در صورتی که ارتفاع سقف بیش از ۵۰ سانتی متر باشد، برای هر فضا یک دتکتور مجزا در نظر گرفته می شود.
-11 تمامی انبارها باید دارای دتکتور باشند:
الف- در صورتي كه انبار در واحد مسكوني باشد در نظر گرفتن دتکتور حرارتي ضروري است.
ب – برای انبارها در پارکینگ در صورتی که به صورت ردیفی در فاصله 50 سانتی متری از انبارها و حداکثر 8 متری از انبارها باشد.
-12 دتکتور دود در مجاورت برد کنتور نصب شود.
-13هر موتورخانه و چاه آسانسور باید دارای یک ناحیه مجزا از دتکتورهای دودی باشد (سیستم دفع دود توصیه می شود).
-14 در طاقچه های صنعتی و ساختمان های دارای برق رایزر استفاده از دتکتور دود یا ردیاب حرارتی خطی ضروری است.
-15 حداکثر سطح پوشش دتکتور دودی ۱۰۰ متر مربع و برای ردیاب حرارتی ۶۰ متر مربع می باشد.
-16حداکثر ارتفاع دتکتور برای دتکتور ۱۲ متر و برای دتکتور حرارتی ۸ متر می باشد.
الزامات طراحی و نصب سیستم های اعلام و هشدار حریق در استاندارد NFPA 72 مشخص شده است.
-17 محدوده دتکتورها:
الف. دتکتورهای دودی:
دایره ای به شعاع 6.5 متر
فاصله دتکتور دود 10.6 متر تا 15 متر با توجه به محل نصب.
ب. دتکتورهای حرارتی:
دایره ای به شعاع 5.3 متر در مناطق پرخطر مانند آشپزخانه.
دایره ای به شعاع 6.5 متر در مکان های کم خطرتر مانند پارکینگ.
فاصله بین دو دتکتور با توجه به محل نصب و چیدمان 7.5 متر تا 10.6 متر می باشد.
-18 استفاده از دتکتورهای دو کاناله در هتل ها و ساختمان های مسکونی خوب است اما برای مناطق صنعتی استفاده از دتکتور مجزا ضروری است.
-19محل دتکتور دودی نباید در یا نزدیک جریان هوا (دور از پنجره و در و فضای پارکینگ) باشد.
-20حداقل فاصله دتکتور تا دیوار یا پارتیشن ۵۰ سانتی متر و حداکثر ۷ متر برای دود و ۵/۵ متر برای حرارت است.
-21 بهترین مکان برای نصب پنل اعلام حریق در محل نگهبانی، سرایداری و اتاق اطلاعات یا نزدیک ورودی ساختمان است. به گونه ای که برای عموم مردم و خصوصا آتش نشان ها قابل رویت باشد.
-22 در فضای سوله حداکثر مسافتی که فرد برای رسیدن به شستی اعلام حریق طی می کند نباید از ۲۰ متر تجاوز کند.
-23در سقف های شیبدار، دتکتورها باید در ارتفاع 50 سانتی متری پایین تر از بالاترین نقطه سقف نصب شوند.
-24کپسول های آتش نشانی در حالت عادی در ارتفاع نصب 120 تا 140 سانتی متر و تابلوهای هشدار حریق در ارتفاع 170 سانتی متری از کف نصب می شوند.
-25برای مجتمع های مسکونی و سوله های صنعتی بزرگ استفاده از سامانه اعلام حریق آدرس پذیر الزامی است.
بر اساس استاندارد NFPA 72 هر طبقه ساختمان مسکونی می تواند در یک زون قرار گیرد.
-26 در سیستم های آدرس پذیر
حداکثر طول لوپ 3 کیلومتر و دارای حداکثر 128 المان می باشد.
-27 سیستم رفت و برگشتی را نمی توان برای مسیریابی رفت و برگشت در داخل یک لوله استفاده کرد.
-28حداکثر تعداد لوپ ها ۴ عدد است.
-29 در هر زون حداکثر ۲۴ دتکتور نصب شود.
-30 برای کابل ارتباطی سنسورها از نوع JY-ST-Y) mm0.8) و از کابل 1.5 میلی متری می توان برای آژیر و شستی ها استفاده کرد.
-31 در مجتمع های تجاری – مسکونی نیازی به اتصال خاصی بین سیستم های کنترل حریق نیست و فقط آژیرها باید در فضای باز نصب شوند.
-32 هر واحد تجاری دارای سیستم اعلام حریق مستقل و مرکزی و هر پاساژ دارای سیستم اعلام حریق استفاده مجزا باشد.
-33 در انتهای مسیر آژیرها، مقاومت انتهایی خط قرار گیرد.
-34 در صورت استفاده از سیم کشی روکار سیستم اعلام حریق باید از لوله فلزی به جای داکت پلاستیکی استفاده گردد.
-35 در شرایط عادی تابلوی اعلام حریق در ارتفاع 170 سانتی متر و شستی ها در ارتفاع 120 تا 140 سانتی متر قرار گیرند.
-36 برای پله های فرار باید زون جداگانه ای لحاظ شود که شستی آن در هر طبقه و در مسیر پله های فرار قرار گیرد.
-37شستی ها در مکان هایی با دسترسی آسان از قبیل راه پله، راهرو و میسیرهای فرار نصب شود.
-38فاصله مابین شستی ها در راهروهای عریض و خلوت بین 30 الی 45 متر و در راهروهای تنگ و شلوغ 15 تا 25 متر باشد.
-39 به دلیل قدرت صوتی بالای آژیرهای اعلام حریق، چه زیرزمینی و زمینی، نصب آژیر در هر دو طبقه ۷۵ دسی بل و ترجیحا در هر واحد یک بیزر با توان صوتی ۳۰ دسی بل ضروری است. در هر صورت هر ساختمان مسکونی باید حداقل دو آژیر داشته باشد.
-40 در نقشه سیستم اعلام حریق مرکزی (F.A.C) باید تعداد زون ها و محدوده عملکردی هر زون مشخص شود.